شیوهٔ نگارشی صحیح
شیوهٔ نگارشی صحیح
- مقاله غلط گرامری نداشته باشد. (مثال‌هایی از غلط‌های گرامری)
- نقطه‌گذاری مقاله صحیح باشد.
- مقالات فاقد ایراد تایپی باشند.
- مقالات حشو نداشته باشند.
- مقالات دارای جمله‌های روشن و گویا باشد.
- از تعابیر درست و بدون تکلف در مقالات استفاده شود.
- مقالات لحن گفتاری نداشته باشند.
- مقالات بهتر است دارای جملات کوتاه باشند. و چند جمله به یک جمله حواله داده نشده باشد (مثال‌هایی در این مورد).
- اگر می‌شود فارسی و ساده نوشت، عربی و پیچیده نوشته نشود.
- مقالات دارای شکسته‌نویسی نباشند.
- مقالات دارای جملات به هم‌ریخته نباشند.
- فعل‌ها از نظر زمانی صحیح باشند و از فعل‌ها درست و به جا استفاده شود.
- مقالات دارای شیوهٔ دستوری تاریخی نباشند.
-
علائم سجاوندی مانند نقطه، ویرگول، دونقطه، نقطه‌ویرگول، علامت سؤال، و علامت تعجب (. ، : ؛ ؟ !) بدون فاصله از کلمه‌ی پیشین خود نوشته شوند.علامت‌های پرانتز، آکولاد، کروشه، نقل قول و نظایر آنها بدون فاصله با عبارات داخل خود نوشته شوند.
-
عبارات نقل‌قول‌شده یا مؤکد باید درون علامت نقل قولِ «» قرار گیرند، نه "".
- رعایت پیشوندها و پسوندها (نمونه‌های پیشوند و پسوند).
- رعایت میانجی‌‌ها (نمونه‌های میانجی).
- صحیح نوشتن واژه‌های چندتکواژی (نمونه‌های واژه‌های چندتکواژی).
نوشتار صحیح
- مقاله ایراد نوشتاری نداشته باشد. (مثال‌های ایراد نوشتاری)
- در متن فارسی اعداد را فارسی بنویسید. (۱۲۳۴۵۶۷۸۹۰).
- مقاله غلط فاصلهٔ مجازی (نیم‌فاصله) نداشته باشد. (مثال‌هایی از فاصلهٔ مجازی)
** کلمات مستقل با فاصله از هم جداشوند و قسمت‌های کلمات مرکب با نیم‌فاصله. - برخی از واژه‌ها تشدید می‌گیرد. در جایی که ابهام‌برانگیز است، تشدید گذاشته شود.
- نمونه: معین و معیَّن، کره و کرّه، بنا و بنّا.
- حرکت واژه‌های مبهم و نیز بیگانهٔ نامانوس باید باشد.
- نمونه: بُرد و بَرَد، مِهر و مُهر، پسر علی را دید و پسرِ علی را دید.
- استقلال واژه‌ها رعایت شود.
- نوشتار صحیح «ها»ی بیان حرکت.
- پسوندهای فارسی و ضمایر ملکی پیوسته نوشته شده باشند.
- نوشتار صحیح همزه رعایت شده باشد. (مثال‌هایی از املای صحیح همزه)
دستور زبان صحیح
- کلمات فارسی با علامت‌های جمع عربی جمع بسته نشده باشند. (مثال‌های این مورد)
- از علامت «اَل» عربی برای کلمات فارسی استفاده نشده باشد.
- از علامت مصدر جعلی عربی (یت) برای کلمات فارسی استفاده نشده باشد.
- از علامت تنوین برای کلمات فارسی استفاده نشده باشد.
- در زبان عربی صفت با موصوف از جهاتی مطابقت می‌کند؛ مثلاً در شمار یا جنس، مانند: «رجلٌ عالمٌ»، «امراة عالمةٌ»، و «رجالٌ عالمون». اما در زبان فارسی میان صفت و موصوف تطابق وجود ندارد و هیچ علامتی برای تأنیث (مؤنث کردن) وجود ندارد.( مثال‌هایی از عدم تطابق صف و موصوف در زبان فارسی)
- ساختن کلمه‌های مثنی در زبان فارسی اشتباه است.
- کلمات فارسی با عربی جمع بسته نشده باشند.
- «را» باید پس از مفعول بیاید.
- صفت تفضیلی فارسی و عربی را با هم آمیخته نشده باشد.
- ضمیر با مرجعش یک‌جا آورده نشود.
- بهتر است به جای «می‌باشد» از «است» استفاده شود.
-
مصدر «نمودن» به معنای نشان دادن است و معنای انجام کار را نمی‌دهد.
-
کسره‌ی اضافه‌ی بعد از «ه» غیرملفوظ به صورت «هٔ» نوشته می‌شود، نه «ه‌ی».
منابع نکات نگارشی، املایی و دستور زبان
جهت یادگیری نکات نگارشی، املایی و دستور زبان پیشنهاد می‌کنیم، لینک‌های زیر را مطالعه کنید.
- ویکی‌پدیا:شیوه‌نامه/واژه‌هایی که باید از آنها دوری گزید
- ویکی‌پدیا:نشانه‌های نگارشی
- ویکی‌پدیا:ویکی‌پروژه فهرست اشتباه‌های نگارشی/غلط‌های گرامری
- ویکی‌پدیا:دستور خط
- ویکی‌پدیا:درست‌نویسی
- ویکی‌پدیا:ویکی‌پروژه فهرست اشتباه‌های نگارشی/غلط‌های تایپی
- ویکی‌پدیا:ویکی‌پروژه فهرست اشتباه‌های نگارشی/کاربردهای نادرست دستور زبان عربی در فارسی
استفاده از فونت استاندارد یا فونت آزاد
جهت خوانا بودن و تمیزی مقاله از یک فونت استاندارد و یا یک فونت آزاد فارسی استفاده شود.